Φυσικοθεραπεία στην Οστεοαρθρίτιδα του ισχίου: άνθρακες ο θησαυρός; Δ. Καρόκης, Ρευματολόγος, (dkarokis@hotmail.com).
Η Oστεοαρθρίτιδα (ΟΑ) του ισχίου είναι μια συχνή και χρόνια μυοσκελετική πάθηση, με σημαντική επίπτωση στη λειτουργικότητα του ασθενούς αλλά και σημαντικό κόστος για την αντιμετώπισή της.
Στις διεθνείς κατευθυντήριες οδηγίες για την αντιμετώπιση της ΟΑ του ισχίου, συνιστάται και η φυσικοθεραπεία (ΦΘ), η οποία όμως είναι και δαπανηρή αλλά και τα αποτελέσματά της είναι αμφιλεγόμενα, όπως και στη μελέτη που δημοσίευσε πρόσφατα στο JAMA η ομάδα του Benell και συν, από το Πανεπιστήμιο της Μελβούρνης.
Οι ερευνητές, σε μια τυχαιοποιημένη διπλή τυφλή μελέτη, μελέτησαν 102 ασθενείς με μέτριο προς σοβαρό πόνο του ισχίου σε έδαφος ΟΑ. 49 ασθενείς έλαβαν σε διάστημα 12 εβδομάδων, 10 συνεδρίες ενεργού ΦΘ (περιελάμβανε κατάλληλη εκπαίδευση και συμβουλευτική, θεραπευτικούς χειρισμούς δια χειρών, ασκήσεις στο σπίτι και βοηθήματα βάδισης όπου ήταν απαραίτητο), ενώ 53 ασθενείς υποβλήθηκαν σε ίδιο αριθμό ψευδο-ΦΘ (μη ενεργό υπέρηχο και placebo gel). Για 24 εβδομάδες μετά το τέλος της θεραπείας, η ενεργός ομάδα συνέχισε ασκήσεις στο σπίτι χωρίς επίβλεψη, ενώ η ομάδα ελέγχου συνέχισε την εφαρμογή του placebo gel. Η ομάδα ενεργού ΦΘ είχε σημαντικά μεγαλύτερο αριθμό (ήπιων) ανεπιθύμητων συμβαμάτων (26 συμβάματα σε 19 ασθενείς) έναντι της ομάδας ελέγχου (9 συμβάματα σε 7 ασθενείς).Την 13η και 36η εβδομάδα από την έναρξη της θεραπείας, οι διαφορές μεταξύ των δύο ομάδων δεν ήταν σημαντικές. Στην 13η εβδομάδα, όσον αφορά τα επίπεδα του πόνου (εκτίμηση σε οπτική αναλογική κλίμακα, VAS), η ομάδα ενεργού ΦΘ είχε βελτίωση στο VAS-score από 58.8 σε 40.1, ενώ η ομάδα ελέγχου από 58 σε 35.2. Στο λειτουργικό score, η ομάδα ενεργού ΦΘ βελτιώθηκε από 32.9 σε 27.5, ενώ η ομάδα ελέγχου από 32.4 σε 26.4. Οι συγγραφείς κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τα αποτελέσματα των προγραμμάτων ΦΘ σε τέτοιο πληθυσμό ασθενών είναι αμφισβητήσιμα.
Βιβλιογραφία: K.L. Benell et al. "Physical therapy for hip osteoarthritis does not appear to provide greater improvement for pain or function." JAMA.2014;311(19):1987-1997. doi:10.1001/jama.2014.459 | May 21, 2014